In het boek ‘De schilder en het meisje’ van Margriet de Moor wordt gebruikt gemaakt van de auctoriale-vertelinstantie. Dit betekent dat de verteller alles weet. Ik houd hier zelf niet zo heel erg van, omdat je je minder kan inleven in de personages. Ik vind het persoonlijk fijner als er gebruikt wordt gemaakt van een ik-vertelinstantie. Dit is in het boek 'Een schitterend gebrek' van Arthur Japin het geval. Bij de ik-vertelinstantie weet je van één personage precies wat hij of zij denkt en voelt, en kan je je dus in diegene inleven en met die personage meeleven. Je kunt bij een ik-vertelinstantie ook meer dingen verwachten. Omdat je zelf met de hoofdpersoon mee kunt denken en voelen kun je bij bepaalde gebeurtenissen je eigen ideeën en verwachtingen hebben. Je kunt dan bedenken wat jij zelf op een bepaald moment zou doen of willen doen. Het enige nadeel aan de ik-vertelinstantie is dat je soms misschien teleurgesteld kunt worden omdat er niet precies gebeurd wat je had verwacht. Maar dit kan juist ook weer heel leuk en verassend zijn. Bij de auctoriale-vertelinstantie is dit allemaal wat lastiger, omdat je precies weet wat er allemaal gebeurd en je dus weinig open plekken meer hebt. Er zijn minder mogelijkheden om zelf invullingen te geven aan gebeurtenissen in het verhaal, of om de open plekken zelf in te vullen. Je kunt je eigen fantasie dus veel minder gebruiken. Als de gebeurtenissen in het boek toevallig precies zijn wat je wilde of verwachtte dat er zou gebeuren, is dit natuurlijk geen probleem. Het hangt soms dus af van het boek, maar meestal geef ik de voorkeur aan de ik-vertelinstantie.
dinsdag 12 juni 2012
Verwerkingsopdracht 1: ontwerp je eigen kaft
Ik heb een kaft ontworpen voor het boek 'Het moest maar eens gaan sneeuwen' van Tjitske Janssen.
Ik heb voor deze afbeelding gekozen omdat het in de winter vaak erg grauw en grijs is. Als er dan sneeuw valt is alles gelijk een heel stuk mooier. Ook vond ik deze foto wel passen bij de tekst bij opdracht 3 uit het boekje.
Jessie Colijn 4C.
dinsdag 5 juni 2012
Boekverslag Het leven is vurrukkulluk
Boekverslag 'Het leven is vurrukkulluk' door Remco Campert
Door: Jessie Colijn, 4C
Verschijningsjaar: 1961
Onderwerp
Het onderwerp van het boek sprak me niet echt aan, ik vond het niet heel interessant. Het was behoorlijk langdradig en daardoor werd het een beetje saai. Ik vond wel dat het boek voldoende diepgang had. Misschien had het zelfs wel teveel diepgang, waardoor het juist weer saai werd.
Gebeurtenissen
Er kwamen vrij weinig gebeurtenissen in het boek voor, maar omdat er veel flashbacks en terugverwijzingen in het boek voorkwamen gebeurde er eigenlijk toch nog best veel. Je kreeg van elke personage eigenlijk een hele beschrijving van hun jeugd. Wel vond ik de gebeurtenissen redelijk saai beschreven. Het was niet spannend of vrolijk of iets dergelijks, er zat vrij weinig emotie in naar mijn mening. De gebeurenissen riepen dan ook niet echt veel gevoelens bij me op.
Personen
Ik kon me niet echt inleven in de hoofdpersonen, omdat alles nogal oppervlakkig was beschreven. Ik herkende mezelf er niet echt in en leefde ook niet echt mee met de personages. Het gedrag van de personages heeft me ook niet beinvloed. Als ik de auteur was geweest had ik de hoofdpersoon wat positiever opgesteld, en wat meer leuke handelingen laten verrichten.
Opbouw
Het boek was best lastig om te lezen, ook omdat de woorden soms nogal raar gevormd waren. Omdat ik het boek best saai vond en het boek me niet echt aansprak vond ik het sowieso al lastiger om door te blijven lezen en het boek uit te lezen. Er kwamen heel veel flashbacks in het verhaal voor. Ik heb hier niet heel veel moeite mee gehad maar op sommige momenten in het boek was het een beetje verwarrend.
Taalgebruik
Sommige woorden in het boek waren heel raar gevormd. Ze werden geschreven zoals je het uitspreekt, dit was soms wel een beetje irritant. Verder heb ik niet veel moeite gehad met de zinsbouw of de woordkeuze. Er kwamen ook geen woorden in voor waarvan ik de betekenis niet wist. Ik vond dat de gebeurtenissen niet zo heel duidelijk werden omschreven. Ik kon niet echt voor me zien wat er gebeurde en dit maakte het boek een stuk minder leuk om te lezen.
Beknopte verhaalanalyse en beoordeling
Titel: Het leven is vurrukkulluk
Auteur: Remco Campert
Verschijningsjaar: 1961
Inhoud: Mees en Boelie, allebei 25 jaar, leren in het park de vijftienjarige Panda kennen. Ze worden vrienden en later heeft Mees seks met Panda. Ondertussen denkt Mees terug aan zijn jeugd. Ook van Boelie kom je dingen over zijn jeugd te weten.'s Avonds geven de jongens een feest. Aan het eind van de avond zweeft er een man met een paraplu van het dak en op dat moment voelt Mees zich echt gelukkig.
Thema: - frustaties uit het verleden
- seks en feesten
Motieven: - spijt
- seks
- liefde
- foute keuzes
Personen: Mees: 25-jarige jongen die vroeger jazzmuzikant was. Leeft samen met Boelie en heeft spijt van sommige dingen die hij in het verleden heeft gedaan.
Boelie: Woont samen met Mees in Amsterdam. Hij schrijft gedichten en bezoekt een psychiater om dingen uit het verleden te verwerken
Panda: 15- jarig meisje dat met veel mannen naar bed gehad, lijdt een wild leven
Historische tijd en ruimte: - Het speelt zich af op een dag in de jaren 50. Het boek begint 's ochtends en eindigt 's avonds. Er zitten wel veel flashbacks in.
- Het verhaal vind in Amsterdam plaats, op een aantal verschillende plekken: in het park, in het huis van Mees en Boelie, in een café, in het huis van Ernst-Jan en in het huis van de buren van Ernst-Jan.
Titelverklaring: 'Het leven is vurrukkulluk' is een uitspraak van Panda, het is expres zo gekozen omdat de hoofdpersonen allemaal veel nare dingen hebben meegemaakt in hun leven.
Onderschrift: Er staat alleen onder dat het een editie voor scholieren is. Dat is ook zo, het boek is op scholen uitgedeeld.
Verteller (perspectief): Er is een alleswetende verteller, er is dus bijna het hele boek sprake van een hij-perspectief. Alleen in de flashbacks van Mees wordt gebruik gemaakt van een ik-perspectief.
Genre: een Roman
Spanning: Er komt niet zo heel veel spanning in het boek voor. Alleen wanneer Etta vreemdgaat met Boelie in het huis van de buren van Ernst-Jan is er wat spanning.
Stijl: Langzaam verteld, weinig humor en spanning. Soms rare woordvorming.
Waardering in recensies: De recensie die achterin het boek staat is zeer lovend en ook de recensies die op internet te vinden zijn waren allemaal over het boek te spreken.
Persoonlijke waardering: Ik vond het boek niet zo bijzonder, het sprak me allemaal niet echt aan. Ik vond het erg langdradig en daarom geef ik het boek een 5.5.
Door: Jessie Colijn, 4C
Verschijningsjaar: 1961
Onderwerp
Het onderwerp van het boek sprak me niet echt aan, ik vond het niet heel interessant. Het was behoorlijk langdradig en daardoor werd het een beetje saai. Ik vond wel dat het boek voldoende diepgang had. Misschien had het zelfs wel teveel diepgang, waardoor het juist weer saai werd.
Gebeurtenissen
Er kwamen vrij weinig gebeurtenissen in het boek voor, maar omdat er veel flashbacks en terugverwijzingen in het boek voorkwamen gebeurde er eigenlijk toch nog best veel. Je kreeg van elke personage eigenlijk een hele beschrijving van hun jeugd. Wel vond ik de gebeurtenissen redelijk saai beschreven. Het was niet spannend of vrolijk of iets dergelijks, er zat vrij weinig emotie in naar mijn mening. De gebeurenissen riepen dan ook niet echt veel gevoelens bij me op.
Personen
Ik kon me niet echt inleven in de hoofdpersonen, omdat alles nogal oppervlakkig was beschreven. Ik herkende mezelf er niet echt in en leefde ook niet echt mee met de personages. Het gedrag van de personages heeft me ook niet beinvloed. Als ik de auteur was geweest had ik de hoofdpersoon wat positiever opgesteld, en wat meer leuke handelingen laten verrichten.
Opbouw
Het boek was best lastig om te lezen, ook omdat de woorden soms nogal raar gevormd waren. Omdat ik het boek best saai vond en het boek me niet echt aansprak vond ik het sowieso al lastiger om door te blijven lezen en het boek uit te lezen. Er kwamen heel veel flashbacks in het verhaal voor. Ik heb hier niet heel veel moeite mee gehad maar op sommige momenten in het boek was het een beetje verwarrend.
Taalgebruik
Sommige woorden in het boek waren heel raar gevormd. Ze werden geschreven zoals je het uitspreekt, dit was soms wel een beetje irritant. Verder heb ik niet veel moeite gehad met de zinsbouw of de woordkeuze. Er kwamen ook geen woorden in voor waarvan ik de betekenis niet wist. Ik vond dat de gebeurtenissen niet zo heel duidelijk werden omschreven. Ik kon niet echt voor me zien wat er gebeurde en dit maakte het boek een stuk minder leuk om te lezen.
Beknopte verhaalanalyse en beoordeling
Titel: Het leven is vurrukkulluk
Auteur: Remco Campert
Verschijningsjaar: 1961
Inhoud: Mees en Boelie, allebei 25 jaar, leren in het park de vijftienjarige Panda kennen. Ze worden vrienden en later heeft Mees seks met Panda. Ondertussen denkt Mees terug aan zijn jeugd. Ook van Boelie kom je dingen over zijn jeugd te weten.'s Avonds geven de jongens een feest. Aan het eind van de avond zweeft er een man met een paraplu van het dak en op dat moment voelt Mees zich echt gelukkig.
Thema: - frustaties uit het verleden
- seks en feesten
Motieven: - spijt
- seks
- liefde
- foute keuzes
Personen: Mees: 25-jarige jongen die vroeger jazzmuzikant was. Leeft samen met Boelie en heeft spijt van sommige dingen die hij in het verleden heeft gedaan.
Boelie: Woont samen met Mees in Amsterdam. Hij schrijft gedichten en bezoekt een psychiater om dingen uit het verleden te verwerken
Panda: 15- jarig meisje dat met veel mannen naar bed gehad, lijdt een wild leven
Historische tijd en ruimte: - Het speelt zich af op een dag in de jaren 50. Het boek begint 's ochtends en eindigt 's avonds. Er zitten wel veel flashbacks in.
- Het verhaal vind in Amsterdam plaats, op een aantal verschillende plekken: in het park, in het huis van Mees en Boelie, in een café, in het huis van Ernst-Jan en in het huis van de buren van Ernst-Jan.
Titelverklaring: 'Het leven is vurrukkulluk' is een uitspraak van Panda, het is expres zo gekozen omdat de hoofdpersonen allemaal veel nare dingen hebben meegemaakt in hun leven.
Onderschrift: Er staat alleen onder dat het een editie voor scholieren is. Dat is ook zo, het boek is op scholen uitgedeeld.
Verteller (perspectief): Er is een alleswetende verteller, er is dus bijna het hele boek sprake van een hij-perspectief. Alleen in de flashbacks van Mees wordt gebruik gemaakt van een ik-perspectief.
Genre: een Roman
Spanning: Er komt niet zo heel veel spanning in het boek voor. Alleen wanneer Etta vreemdgaat met Boelie in het huis van de buren van Ernst-Jan is er wat spanning.
Stijl: Langzaam verteld, weinig humor en spanning. Soms rare woordvorming.
Waardering in recensies: De recensie die achterin het boek staat is zeer lovend en ook de recensies die op internet te vinden zijn waren allemaal over het boek te spreken.
Persoonlijke waardering: Ik vond het boek niet zo bijzonder, het sprak me allemaal niet echt aan. Ik vond het erg langdradig en daarom geef ik het boek een 5.5.
Abonneren op:
Posts (Atom)